Bir zamanlar “Yabanovalı” denince akla Zonguldak ana caddesindeki Hotel 67 önünde sabahtan akşama kadar müşteri bekleyen, taşıyacak yük arayan hamallar akla gelirdi. Bunlara “Yabanovalı” denmesindeki neden de Ankara’nın Yabanova son adıyla Kızılcahamam ilçesinden gelip burada çalışıyor olmalarındandı.
Şimdi elimizde kala kala bir tane Yabanovalı kaldı, “son Mohikan” gibi son Yabanovalı; Mahir Yalçın. Babadan hamal, tam 50 yıldır bu işi yapıyor ve gücü kuvveti elverdiğince de yapmaya devam edecek.
68 yaşındaki Mahir Yalçın “zamanında asansör yoktu, taşıma şirketleri yoktu, vinçli araçlar yoktu, 100 kiloyu geçen sobaları, buzdolaplarını, mobilyaları apartmanların 7. Katlarına biz çıkarırdık. Hatta çarşıdan satın alınan bir buzdolabını sırtlayıp 467 evler semtine kadar çıkardığımız günler oldu. Eski hamallar şimdi yok. Ya mesleği bıraktılar, ya hastalanıp evlere kapandılar, çoğu da aramızdan ayrıldı, ben son hamalım, benden sonra bu meslek yani sırt hamallığı denilen meslek Zonguldak için bitmiş olacak” diyerek üzüntülü konuştu.
Teknolojiye yenik düştüklerini kabul eden Mahir Yalçın mesleklerini hep severek yaptıklarını, sabahtan akşama kadar halkla iç içe olduklarını, hiç yakınmadıklarını, zamanında isterlerse madenlere de girerek işçi olarak çalışabileceklerini ama işin bu yönünü hiç düşünmediklerini söyleyerek “Zonguldak halkı ile iyi anlaşarak birlikte yaşadık, kimse bize hamalız diye ters bakmadı, lokantalarda kentin en zengin tüccarlarıyla yan yana oturup yemek yedik, kimse de bundan gocunmadı” diyerek Hotel 67 önündeki bekleme noktasında müşterilerini beklemeye devam edeceğini belirtti.
