Ruhsatsız kömürler.
Üretim.
Çalışma şartı.
İş güvenliği ve sağlığı.
Pazarlanması.
Aracılar.
Ocak ağzı satış.
Hammadde ihtiyacı olan sanayi firmalarına sevkiyat.
Sırası ile işleyen işleyiş.
Tabi ki gelinen noktada kömür bir şekilde sisteme alınıyor.
Tüm bu gelişmelerin bir yaşanmış hikayesini yazalım.
Dediklerimizin hepsi çok önemli.
Değerli.
Kömür.
Çok değerlendi.
Altın oldu.
Eğer üretilse.
Parayı koyacak yer bulamayız.
Tonu 2500 TL.
Ocak ağzı nedir?
En son bu yüksek artışlardan önce 800 TL idi.
Artık o fiyatlar rüyada kaldı.
Nostalji oldu.
Artık ocak ağzı fiyat bile çok ama çok yüksek.
Bildiğimiz ruhsatsız ocaklar için en az ton fiyatı 2000 TL.
Belki de 1500 TL de olabilir.
Kömür atığı için bu dediğimiz fiyatlar dahil değil.
Kömür atığı ile yüksek kalorinin de düşürülmesi adına şist katılması gündemde.
Bu da ayrı bir çalışma.
Ama önemli bir çalışma.
Üretmeden kömürü şist katarak üretilme büyük etki ediyor.
Bunu da biliyoruz ve görüyoruz.
Bugün adına ruhsatsız ocaklarda üretim önemli miktarlarda bir çok bölgede.
Dağda, tepede ve ormanlık bölgelerde yoğun yapılıyor.
Bu ne demek.
Günde en az 20 ton.
Elli ton .
Kömür üretenler.
Ayda 600 ton ile 1500 tona hitap ediyor.
Parasal olarak çok önemli bir meblağ tutuyor.
Zonguldak’ta bir çok kömür pazarlama şirketi kuruldu.
Sadece kaçak, kayıtsız kömür ocaklarının ürettiği kömürü satın alıyorlar.
Veya ruhsatsız ocakların ürettiği kömürü nakit para ile satın alıyorlar.
Nakit para bastırılıyor.
Ruhsatsız ocaklardan bütün kömür toplanıyor.
Sonra da bu toplanan kömürler termik santrallere.
Veya kömür hammaddesine ihtiyacı olan sanayi şirketlerine satılıyor.
Kaçak ocakların ürettiği kömürü alma adına kurulan bir çok şirket bu görevi yapıyor.
Kömürü alıyor.
Ekonomiye kazandırıyor.
Ruhsatsız ocaklardan düşük para ile satın alınan kömürler.
Yüksek fiyatla çeşitli şirketlere satılıyor.
Zonguldak’ta kömür üretmeden.
Kömür adını kullanan şirketler.
Kömürü üreten ruhsatsız ocakların bütün kömürünü satın alıyor.
Bastırıyor parayı.
Kömürü anından alıyor.
Parasına para katıyor.
Ne güzle bir işlem.
Para ile para kazanmak.
Şimdi Zonguldak’ ta çok moda.
Yeni nesil isimler bu şirketleri kuruyor.
Önemli de gelir elde ediyorlar.
Ne demiştik.
Ruhsatsız ocaklar.
Kaydı olmayan ocaklar.
Vergisiz.
SGK olmayan.
Faturası.
Anından kömürüne nakit paralı müşteri buluyor.
Aracılar iş başında.
Ruhsatsız ocaklarda yoğun emeğe karşın.
Her türlü riske karşın.
Kömürünü mecburen ucuza veriyor.
Çünkü kayıt dışı.
Kayırt altına alınamadılar.
Keşke alınsalardı.
Ama olmadı.
Olmadı.
Zonguldak’ın kanayan yarası ruhsatsız ocaklar .
Kayıt altına bir şekilde alınmalı.
İster taşeron.
İster üretici.
Bir şekilde yasal statüye kavuşmalı.
Ruhsatsız ocaklar yılda en az 500 bin ton.
En fazla bir milyon ton.
Üretim yapıyor.
Sadece günde 50 ton üreten ayda 1500 ton.
Yılda 18 000 bin ton.
Düşünün bu şekilde binlerce veya yüzlerce firma var.
Çalışan işyeri var.
Hem de irili ve ufaklı.
Bizler üretimi önemli oranda olan ruhsatsız ocakların bir şekilde kayıt altına alınması gerektiğini ifade ediyoruz.
Yetkililer.
Ve ilgililer.
Bu yöne bir çalışma yapmalı.
Ruhsatsız ocaklar yılda yüz binlerce ton üretim yapıyor.
Bu üretim bir şekilde maden pazarlama adını kullanan şirketler tarafından alınıyor.
Kayıt altına giriyor.
Sonra da Zonguldak kömür üretimi olarak öne çıkıyor.
Nasıl mı?
İşçisi yok.
İşvereni yok.
Kimin ürettiği belli değil.
Kayıt dışı.
üzerinde ruhsatsız ocaklar.
Bir şekilde aracılarla kayıt altına alınıyor.
Sonra da üretime kayıt altında girerek.
Kömür hammaddesi olan kurumlara satış gerçekleşiyor.
Bu kömürü kimin ürettiği belli değil.
Ama kimin sattığı açık ve net.
Sonuç.
Ana üretici boğaz tokluğuna satış yapıyor.
Aracılar ise parasına para katıyor.
Hem de oturduğu yerden.