Bir virüs tüm dünyayı değiştirdi.

Yalnız dünyayı değil Türkiye’yi de değiştirdi.

Türkiye 3 aydır koronovirüsle mücadele ediyor.

Birçoğumuz bu süreci yaşarken sevdiklerimizden ayrı, işimizden, kimimiz çocuğumuzdan, annemizden, babamızdan ve arkadaşlarımızdan ayrı geçirdik.

Sevdiklerimizi, eşimizi, annemizi, babamızı, çocuğumuzu kaybetmenin acısını yaşadık.

1 Haziran’dan itibaren yasaklar kalktı, artık normalleştik.

65 yaş üstü olanlar hariç.

Sağlık Bakanı Fahrettin Koca’nın sözünü unutmamalıyız, “Son vakanın tespit ve tedavisine kadar risk devam edecektir.”

Türkiye’de halen daha vaka sayısı devam ediyor. Vaka sayısı düşse de tamamen bitmiş değil.

Ve ne diyor Bakan Koca, "Bugünlerin kendine özgü zorlukları şu üç zorluktur. Birinci zorluk, salgının sona erdiği inancıdır. Mücadelemizde karşılaşacağımız ikinci zorluk, tedavide elde ettiğimiz başarıya güvenerek hastalığın ciddiyetinin unutulmasıdır. Bize zorluk çıkaracak üçüncü husus, risk grubunda olanların tedbirleri gevşetmesidir. Bu üç zorluk bugünlerin sınavıdır. Bu sınavda başarılı olmalıyız. Normal şartlara dönmediğimizi ancak planlı bir şekilde normal şartlara dönmeye çalıştığımızı unutmamalıyız."

Biz ise şimdiden normal şartlara dönmüş gibi tedbiri elden bıraktık.

Niye diyeceksiniz?

Sosyal mesafe yok!

Toplu ulaşım araçları tıklım tıklım.

Pazarlar ful.

Sokağa maskesiz çıkmak yasak iken bazı insanlar maskesiz.

İnsan doğası böyle işte.

Yaşadıklarını unutup normalleşti.

Peki ya koronavirüs yeniden patlarsa ne olacak?

★★★

Türkçe’nin büyük şairi Nazım Hikmet Ran, memleket hasretiyle hayata Moskova’da gözlerini yumdu. 3 Haziran 1963.

"Saçımın akında, alnımın çizgilerindesin memleketim" diyen usta şair Nazım Hikmet Ran ölümünün 57. yılında memleketim şiiriyle anıyoruz.

Sevgiyle kalın!

Memleketim!

Memleketim, memleketim, memleketim,

Ne kasketim kaldı senin ora işi

Ne yollarını taşımış ayakkabım,

Son mintanın da sırtımda paralandı çoktan,

şile bezindendi.

Sen şimdi yalnız saçımın akında,

enfarktında yüreğimin,

Alnımın çizgilerindesin memleketim,

Memleketim,

Memleketim...

Nazım Hikmet Ran