4-8 Ocak 1991 "Büyük Madenci Yürüyüşü" nün 29’inci yılı...
Maden işçileri bütün Türkiye'yi birleştirdi.
70 bine yakın işçi ve ailesi omuz omuza sendika lideri Şemsi Denizer önderliğinde yürüdü.
O günlerde, Türkiye, Turgut Özal'ın Cumhurbaşkanı olduğu Yıldırım Akbulut Hükümeti tarafından yönetiliyordu.
Türkiye Taşkömürü Kurumu'nda (TTK) değil, tüm kamuda sözleşmeler kilitlenmiş, diğer sendikalar da kendi işyerleri için grev kararı almışlardı.
Bir ayı aşkın süren (30 Kasım 1990 / 8 Ocak 1991) bu coşkun eylem ve ardından gelen o büyük yürüyüş hiç kimse tarafından başlangıçta an be an tasarlanmamıştı...
Nehir taştı ve sular kendi mecrasında çoğalarak aktı...
30 Kasım 1990 Türk-İş'e bağlı Genel Maden-İş Sendikası'na bağlı işçilerle hükümet arasındaki toplu sözleşme görüşmelerinin sonuçsuz kalması üzerine başlatılan grev...
Eylemlerin doruk noktası Ankara yürüyüşüydü.
Binlerce işçi, 4 Ocak günü “Çankaya'nın şişmanını indireceğiz” sloganlarıyla Ankara'ya yürüyüşe geçti.
Genel Maden-İş Sendikası Genel Başkanı Şemsi Denizer, son dakika anlaşmalarından kendini ayrı tutabilmek için TÜRK-İŞ Yönetimi ile arasına mesafe koymuş, "Ben gidiyorum, arkamdan gelin!" diyerek Türkiye'yi sarsmış ve Özal yönetiminin ABD'yle birlikte Irak'a açılacak olan İkinci Cephe tertibini de bozmuştu.
Yürüyüş 6 Ocak günü Bolu Mengen'de barikatla karşılaştı. İşçiler onu da aştı... Telaşlanan hükümet, işçilerin karşısına panzerlerle, dozerlerle polis ve askerini yığdı.
7 Ocak günü 200 işçi gözaltına alındı!...
İşçilerin kararlılığını gören hükümet, sendikayı görüşmeye çağırdı.
Ankara'da varılan anlaşmayla 8 Ocak günü eylem son buldu. 6 Şubat 1991 günü de TTK ve MTA'da çalışan yaklaşık 48 bin işçiyi kapsayan toplu sözleşme imzalandı.
89 Bahar Eylemleri'yle başlayan süreç, Ankara kapılarında doruğa çıkmış ve Türkiye, işçi sınıfı tarihine önemli izler ve tecrübeler bırakmıştı.
Genel Maden-İş Sendikası Genel Başkanı Şemsi Denizer, 6 Ağustos 1999 günü katledildi.
Denizer'i ve büyük eylemi gerçekleştiren emekçileri saygıyla anıyoruz...
Sevgiyle kalın!
